Afscheid
Soms is het makkelijk, soms moeilijk. Af en toe is het proces van afscheid nemen zwaarder en intensiever dan de verkoop. Rico en Marjan, een echtpaar net boven de zestig, ontvingen me allerhartelijkst in hun vakantiewoning vlak bij het IJsselmeer. Ze hadden jarenlang samen gebouwd aan hun prachtige bedrijf dat machines en installaties maakte voor de voedings- en genotmiddelenindustrie. Jarenlang waren ze ervan overtuigd dat hun dochter en schoonzoon het bedrijf over zouden nemen. Maar helaas, die wilden liever zelf een bedrijf opbouwen. Rico en Marjan moesten dus op zoek naar een koper.
Al vrij snel kwam een buitenlandse strategische koper met een heel mooi bod. Ook de voorwaarden waren interessant. Rico en Marjan moesten alleen een nieuwe directeur zoeken en als deze ingewerkt was, mochten ze van hun pensioen gaan genieten. Alhoewel we nog wat spannende momenten hadden, zaten we twee maanden later bij de notaris voor de overdracht van de aandelen.
Het was een intensieve periode, maar we konden proosten op een goede afloop. Nu nog een nieuwe directeur zoeken en de klus zat erop, dachten we! De volgende weken belden ze bijna dagelijks. De koper begon direct met integreren van het bedrijf in de eigen organisatie. Zoeken naar synergie-effecten, opzetten van een rapportagesysteem, vermelden op de eigen website en al dat soort zaken. Het beviel Rico en Marjan absoluut niet.
Veranderingen aan hun mooie bedrijf en nu wilden ze ook nog een keer met de beoogde nieuwe directeur spreken. Ondanks mijn vele pogingen om Rico en Marjan duidelijk te maken dat ze het bedrijf verkocht hadden, en er dus niets meer over te zeggen hadden, bleef het moeilijk. Achter de rug van de nieuwe directeur spraken ze met het personeel om vervolgens mij uit te nodigen ook met deze mensen te praten. Uiteraard ging ik daar niet op in.
De spanningen en conflicten liepen hoog op en ze bemoeiden zich met alles, tot die donderdagmiddag. Eerder die week waren ze begonnen om in het bijzijn van de nieuwe directeur in het plaatselijk dialect met elkaar en het personeel te gaan praten. Hij verstond er niets van en rapporteerde naar de koper dat deze situatie onhoudbaar was. Er reed een buitenlandse auto het terrein op en de koper stuurde onmiddellijk Rico en Marjan naar huis. Spullen inpakken, sleutels inleveren en wegwezen.
Jaren later sprak ik toevallig Marjan. Zij en Rico waren inmiddels gescheiden en het ging goed met haar. Ze had de boodschap toentertijd begrepen en er direct naar gehandeld. Rico kon het niet accepteren en bleef verbitterd en verbaasd achter. “Weet je Han, als ik mijn auto verkoop kan ik ook niet eisen dat de nieuwe eigenaar hem iedere week wast zoals ik deed.” Wijze woorden en mooi dat ze het heeft opgepakt.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
De columns van Han van Rijn zijn waargebeurde verhalen.
Benieuwd naar de marktwaarde van je bedrijf? Doe de quickscan.