Beste Chris,
Eind jaren negentig hebben we elkaar leren kennen. Jouw vader had me gebeld omdat hij zijn bedrijf, actief op het gebied van staalconstructie, in Genk (Belgiƫ) wilde verkopen. Reden was dat zijn beide zonen, laat ik het netjes omschrijven, elkaars aanwezigheid minder plezant vonden.
We kregen een aantal biedingen maar de beslissing om door te zetten, kon hij toch niet nemen. Na zijn overlijden ben je op de bok gesprongen en heb je de onderneming veranderd van een staalconstructiebedrijf naar een specialist in industriƫle luchtkoeling. Een nichemarkt met mooie grote klanten. Ook jouw moeder, toen aandeelhoudster, wilde het bedrijf verkopen en we kregen wederom een mooie bieding. Ik zal haar kus op mijn wang nooit vergeten.
Desondanks werd de verkoop toch weer afgeblazen. Na haar dood kon je niet anders dan het bedrijf wederom verder brengen. Dag in dag uit was je bezig. Aan vakantie deed je niet. Een privƩleven had je nauwelijks. Altijd maar bezig. Wellicht was dit de reden dat ook een gezinsleven aan je voorbij was gegaan.
We bleven altijd contact houden. Was ik in de buurt dan stond de koffie klaar. Om de zoveel tijd een belletje of een mailtje. WhatsApp was niks voor jou. Een jaar of drie geleden belde je om een afspraak te maken. Je besefte op 58-jarige leeftijd dat er meer was dan werken. Je wilde wat gaan reizen en misschien wel emigreren. Je wilde gaan genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft. De beslissing om de verkoop in gang te zetten, nam je toch niet. Zit een beetje in de familie, Chris.
Vlak voor de kerst in 2020 spraken we elkaar wederom. Een verkoop was urgent, want die vreselijke ziekte was bij je geconstateerd. Je had geen erfgenamen en wilde het bedrijf voor het personeel goed achterlaten. De opdracht tot verkoop gaf je pas een paar maanden later toen je zeker wist dat je niet oud ging worden. We hadden snel een goede kandidaat maar aan het begin van het gehele proces, op 26 november 2021 ben je op 61-jarige leeftijd overleden. Je gaf je leven voor het bedrijf en nu heeft men de boeken neergelegd, zoals jullie dat in Belgiƫ zeggen. Waarom? Er zullen redenen voor zijn die ik niet weet, het heeft ook geen zin meer. Rust zacht, lieve Chris. Het was een voorrecht en een genoegen je gekend te hebben.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
De columns van Han van Rijn zijn waargebeurde verhalen. De namen zijn vanwege de herkenbaarheid veranderd.