De opvolger
We kwamen met elkaar in contact via zijn accountant, die belde om een keer een afspraak te maken. Cor had al zijn hele leven lang een verspanende onderneming in het noorden van het land. Niet zo heel groot, maar ze hadden een aantal specialiteiten en daarmee specifieke klanten waardoor ze een unieke positie hadden in de metaalbranche.
Cor wilde graag op een zaterdagochtend afspreken. Op zich geen probleem maar bijzonder was het wel. De accountant was ook bij het gesprek aanwezig, een wat oudere norse man met een bril die zo vet was dat ik niet begreep dat hij nog wat zag. Cor was een ontzettend aardige, joviale man die inmiddels tegen de 70 liep. Ondanks de nukken van de accountant werd het een leuk en geanimeerd gesprek.
Tijdens zo’n eerste gesprek probeer ik altijd, vooral als de eigenaar op leeftijd is, te zoeken naar een mogelijke opvolger binnen het bedrijf. Wie neemt de taken waar als Cor bijvoorbeeld een paar weken op vakantie is? Is er iemand met capaciteiten en de wil om dat te doen? Op het eerste deel van deze vraag werd bevestigend geantwoord: de bedrijfsleider doet dat. Het antwoord op vraag twee: hij heeft absoluut niet de capaciteit en de wens om uiteindelijk directeur te worden. Ik bleef hier nog wat op door gaan en het gesprek werd wat grimmiger. “Hij kan het niet, Han!”
Gedurende het proces bleek dat de bedrijfsleider de zoon van Cor was. Hij had dit niet verteld en voor mij was het onbegrijpelijk waarom hij hier zo geheimzinnig over deed. Zijn zoon werd niet betrokken bij het proces. Ik zag hem af en toe als ik bij Cor was en daar bleef het bij.
We vonden de juiste overnamekandidaat en omdat Cor ook in deze gesprekken had gezegd dat er een opvolger van buiten aangetrokken moest worden, zou hij nog twee jaar aan de onderneming verbonden blijven. Zijn taak werd het zoeken naar die opvolger en het overdragen van zijn werkzaamheden.
Na ongeveer drie maanden belde de accountant mij op. De nieuwe eigenaar had inmiddels afscheid van Cor genomen en hij was daar zeer verbitterd over. Wat ik ook probeerde, ik kreeg Cor niet te pakken. Hij nam zijn telefoon niet op en reageerde niet op email. Omdat mijn nieuwsgierigheid verder ging dan de mededeelzaamheid van de accountant belde ik met de nieuwe eigenaar. Ze hadden na een paar weken de capaciteiten en kwaliteiten van de zoon gezien. Dit was de perfecte opvolger! Toen ze dit Cor vertelden had hij niets gezegd, hij had zijn spullen gepakt en was weggegaan. Ze hadden niets meer van hem gehoord en kregen hem ook niet te pakken. Jaren later is het bedrijf, na een enorme groei en met de zoon als medeaandeelhouder, verkocht aan een strategische koper uit Duitsland.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net