Gaat het weer een beetje meneer van den Hurk?
Bijna heeft mijn fiets mij thuisgebracht, als hij zuchtend en puffend tot stilstand komt…, lekke band. Dat is balen, maar al lopend probeer ik wat tijd te winnen door in mijn hoofd alvast de instructie af te spelen die ik op jonge leeftijd van mijn vader leerde. Zet de fiets op z’n kop, wip de binnenband met lepels eruit en pomp hem op. Gooi hem in een bak met water en ontdek, waar zit toch dat verdomde lek?
Thuis sta ik in de garage met een rood hoofd voorovergebogen over m’n fiets, als mijn vrouw informeert of het wel goed gaat en ik soms koffie lust? Goede timing, knik ik bevestigend en tuur naar het tweede plakkertje, in de hoop dat dit al drogend wél het probleem oplost.
Tijdens het wachten fietsen mijn gedachten als vanzelf naar ons werkproces bij De Cromvoirtse. Voortdurend zijn we aan het optimaliseren, om iedere stap te verbeteren. Hoe produceren we voor onze klanten nog net een tandje slimmer, efficiënter, completer? Van het rechtstreeks invoeren van een opdracht in ons webportaal tot en met de nabewerking, de ketting moet overal even gesmeerd lopen. Om op de hoogte te blijven van de meest geavanceerde techniek bezoeken we o.a. beurzen, zoals onlangs nog de Euroblech in Hannover.
Alles is erop gericht dat de klant geen kostbare tijd verliest. Dat doen we door met de ons onderscheidende snelheid een compleet assemblagepakket te leveren, dat hij alleen nog maar in elkaar hoeft te lassen of schroeven. We draaien onze hand voor geen enkele optie om. Intrekmoeren, vloeiboren, inpersmoeren, stiftlasbouten, tappen of soevereinen, we hebben er de machines en gereedschappen allemaal voor in huis. Hierdoor kunnen we het snel en perfect afgewerkt leveren. Steeds zoeken we samen met de klant naar de beste oplossing, zodat die weer vlot verder kan, zelfs als er een keer een kink in de ‘ketting’ zou komen!
Ik til de fietsband op en zie het al, nog steeds lek. Er zit niks anders op, er moet een nieuwe in. Een achterband wel te verstaan! Ik doe nog een half dappere poging deze er zelf op te krijgen, maar dit blijkt al snel kansloos. Zo blijkt maar weer, ieder zijn vak. Onze lokale fietsenmaker heeft expertise en goed gereedschap, een vorkuitzetter. Juist als ik die hulplijn wil inschakelen hoor ik een autobusje toeteren en zie ik tegelijkertijd het triomfantelijke gezicht van m’n vrouw om de hoek, ‘ik had hem alvast gebeld schatje’.