Onderbuikgevoel
Hoe we met elkaar in contact zijn gekomen, weet ik niet meer, maar het zal zeker niet via de ‘officiële’ kanalen zijn geweest… Richard was al jaren ondernemer en had diverse dienstverlenende ondernemingen gehad in een middelgrote stad in Noord-Holland. De ontvangst was zeer hartelijk. Een paar jaar eerder had Richard besloten een nieuwe onderneming op te zetten in de, voor hem vreemde, metaal- en techniekbranche. Hij had een enorm nieuw pand laten bouwen. Het zag er prachtig uit en had volgens Richard vele miljoenen gekost.
Han van Rijn Specialist in overnames en financieringen voor technische ondernemingen
“De helft gefinancierd door de bank en de andere helft door mij. Het was zo geregeld.” Hier begon bij mij, achteraf gezien, de eerste twijfel. Hoe gaat hij deze investering ooit terugverdienen? Sinds de start van de onderneming was de omzet veel te laag. Ook zat er geen echte groei in. “Ik ga het zo niet redden. Het moet verkocht worden of je moet snel een financiering voor me regelen.” Ik probeerde een beeld te vormen van zijn onderneming maar op alle vragen kwam een te uitgebreid antwoord.
Zelfs over een vraag inzake debiteuren/crediteuren/bankstand praatte hij lang en kreeg ik geen duidelijk antwoord. “Neem contact op met de bank en regel wat extra financiering.” Met deze woorden zwaaide hij me uit.
Het gevoel bleef niet goed. De bouwkosten van dat pand waren naar mijn idee veel te hoog. De helft van dat bedrag leek mij reëler. De bank belde me snel. Richard had mijn telefoonnummer doorgegeven en ze waren blij dat iemand dit dossier oppakte. De bank bevestigde dat Richard zijn gedeelte van de bouwkosten, weliswaar via een andere bank, had betaald. Ze hadden de afschriften gezien en daaropvolgend het bouwdepot vrijgegeven.
Richard reageerde twee dagen later furieus op mijn twijfels. Hij werd zelfs agressief. Boos en emotioneel zijn, is heel begrijpelijk, maar je gedraagt je wel.
Alhoewel ik graag iedereen wil helpen, was het gebrek aan vertrouwen een reden om deze opdracht niet aan te nemen. Een maand of twee later belde een advocaat. Hij was benoemd als curator in het faillissement van Richards bedrijf. De vele toeleveranciers dienden hun vorderingen in die volgens de bankafschriften allang waren betaald. Een enorme fraude was boven water gekomen. De vele bankafschriften waren vervalst. Als iets te mooi is om waar te zijn, dan is het vaak ook te mooi om waar te zijn. Mijn onderbuikgevoel had gelijk.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
De columns van Han van Rijn zijn waargebeurde verhalen. De namen zijn vanwege de herkenbaarheid veranderd.
