Passende jas
Dat hij ooit zijn onderneming zou gaan verkopen, stond vast. Zijn kinderen hadden geen belangstelling, dus het moest een externe koper worden. De beste koper voor hem was degene die het meest zou betalen. Hij had ook al snel door dat elke extra euro winst hem een veelvoud daarvan zou opleveren bij verkoop.
Han van Rijn Specialist in overnames en financieringen voor technische ondernemingen
Patrick had een engineering-, productie- en montageonderneming voor specifieke installaties die werden toegepast in parkeergarages en kantoorgebouwen. Een prachtige, meertalige website, voorzien van indrukwekkende foto’s, gaf een imposant beeld van zijn onderneming. Hoewel we elkaar nog nooit persoonlijk hadden ontmoet, belde hij regelmatig wanneer hij voor een grote beslissing stond. Hij wilde precies weten wat het effect van zo’n beslissing zou zijn op de waardering en verkoopbaarheid van zijn onderneming.
In de loop der jaren werd zijn wens om te verkopen steeds groter. Hij naderde de 60 en wilde graag nog wat reizen met zijn echtgenote. Die verkoop moest nu maar eens in gang worden gezet. Patrick nodigde me uit voor een managementteamvergadering, waarbij mijn inbreng zou gaan over het proces en de mogelijkheden van verkoop. Op zich opmerkelijk, want meestal bespreek je dit eerst alleen met de DGA en bepaal je later wie vanuit de onderneming erbij betrokken zal worden.
De agenda werd vooraf gemaild, en ik zag dat naast de CEO (Patrick) ook de CFO, COO, Manager Service, Head of Sales, de directiesecretaresse en de externe accountant aanwezig zouden zijn. Op een maandagochtend vertrok ik richting Nijmegen en kwam aan bij een prachtig gebouw op een groot industrieterrein. Voor de deur stond een mooie Jaguar en de rest van de grote parkeerplaats was relatief leeg. De receptioniste bracht me naar een indrukwekkende vergaderkamer, waar het managementteam al zat. Nadat Patrick iedereen had voorgesteld, vertelde hij wat over zijn onderneming en gaf daarna de CFO het woord om enkele cijfers te presenteren. Verbaasd keek ik naar het grote scherm, want ik zag slechts een paar miljoen omzet. Daar is op zich niets mis mee, maar de ambiance en het verhaal over de onderneming deden iets veel groters vermoeden.
Op mijn vraag of ik de geconsolideerde cijfers kon zien, wees de accountant naar het scherm. Toen men vertelde dat er 12 mensen werkten (waarvan er dus 6 in deze managementteamvergadering zaten) en er geen eigen productie was, maar men inkocht en de fabrikant rechtstreeks aan de eindklant leverde, viel ik bijna van mijn stoel. Er was maar één advies dat paste: “Trek eerst een passende jas aan en start dan het verkoopproces”. Van Patrick heb ik nooit meer iets gehoord. Jaren later is het bedrijf alsnog verkocht en er werd een enorme afscheidsreceptie voor hem georganiseerd, zo heb ik later vernomen.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
