Sleur
Hij kwam niet uit een ondernemersgezin, maar zijn vader had altijd hoge posities in het bedrijfsleven gehad. Op zijn dertigste had Cor een bedrijf overgenomen. Zijn vader had hem financieel geholpen om de overname te effectueren en deze lening had hij binnen enkele jaren terugbetaald. Inmiddels was Cor 57 en was hij ‘de wijze man’ in de familie geworden. Broer, zussen, neven en nichten; iedereen kwam naar hem toe als ze een wijze raad nodig hadden.
Han van Rijn Specialist in overnames en financieringen voor technische ondernemingen.
Het bedrijf was de afgelopen jaren niet spectaculair gegroeid, maar maakte wel mooie winsten en Cor leefde er goed van. Niemand wist dat hij al jaren een spreekwoordelijke last met zich meedroeg. Hij kon het bijna niet langer verbergen en eerlijk gezegd wilde hij dat ook niet.
“Weet je Han, het is zo ongelooflijk saai geworden.” Dag in dag uit deed hij hetzelfde. ’s Morgens naar de zaak, zijn ronde lopen, achter het bureau gaan zitten en zaken afhandelen om rond half 6 weer naar huis te gaan. Dag in dag uit. Jaar in jaar uit. De eerste paar jaar na de overname waren leuk en spannend geweest, en daarna was 10 jaar geleden de bouw van een nieuw bedrijfspand ook een leuke periode, maar de rest was saai. “Af en toe zit ik om een uur of 3 ’s middags te knikkebollen achter mijn bureau.”
Cor had wel geprobeerd om er verandering in te brengen. Vaker op pad gaan om klanten te bezoeken, was niet echt nodig. Een ander bedrijf overnemen was ook geen oplossing. Mijn suggestie om een dag minder te gaan werken, was helemaal uit den boze. “Ik voel een beetje een verplichting en een druk om altijd maar hier te zijn, terwijl ik weet dat het niet nodig is.” Zijn plan was om de onderneming te verkopen en dan zo snel mogelijk weg te zijn.
We vonden een ondernemer, Marco, eigenaar van een paar metaalbedrijven in de buurt. Allemaal niet te grote ondernemingen, die zelfstandig draaiden maar elkaar vonden waar dat nodig was. De onderneming van Cor zou daar perfect bij passen. Uiteraard kwamen gedurende de gesprekken ook zijn toekomstige positie en werkzaamheden ter sprake. Cor besefte inmiddels dat hij niet zomaar weg kon, en dat hij toch een geruime tijd aan de onderneming verbonden moest blijven. Marco had goed geluisterd naar de overwegingen van Cor en hij stelde een functie voor waar hij voor alle bedrijven klanten kon bezoeken en nieuwe klanten kon aanboren. Cor was verbaasd wat er na de overname gebeurde. Hij was veel onderweg, was bij de andere bedrijven en was vooral veel bij (potentiële) klanten. Hij had ontzettend veel plezier in zijn nieuwe baan. De sleur en druk van altijd aanwezig zijn, was compleet verdwenen.
Inmiddels zijn we 6 jaar verder en we zijn onlangs gaan lunchen om even bij te praten. “Je had een mooi verhaal naar aanloop van dat verkoopproces, maar je hebt me nooit verteld dat ik daarna zo hard moest werken”, zei hij lachend toen we afscheid namen.
Han van Rijn
Specialist in overnames en financieringen
voor technische ondernemingen
han@kromhout.net
