Werkgevers: nieuwe cao met ruimte voor maatwerk op bedrijfsniveau
Na de bonden hebben nu ook de werkgevers de voorstellen bekend gemaakt, waarmee ze de onderhandelingen voor een nieuwe cao Metaal en Techniek ingaan. Opmerkelijk is dat de FWT, die namens de werkgevers onderhandelt, streeft naar een cao met twee componenten: een gedeelte waarover op bedrijfsniveau geen afspraken kunnen worden gemaakt en een tweede component met bepalingen waarvan mag worden afgeweken door afspraken op bedrijfsniveau dan wel op individueel niveau.
De FWT (Federatie Werkgeversorganisaties Techniek) wil een modernisering van de cao. Ze zegt in haar voorstellenbrief: “Er zal ruimte moeten zijn om op wisselende wensen van werkgevers, opdrachtgevers en werknemers in te kunnen gaan en de productie zodanig in te richten dat ingespeeld kan worden op momenten van een groot aanbod van werk en van een verminderd aanbod van werk. Om zoveel mogelijk ‘vaste’ dienstverbanden te kunnen handhaven, moeten bedrijven snel kunnen reageren op een wisselende vraag en aanbod. De interne flexibiliteit van de onderneming en de bedrijfstak vermindert de behoefte aan externe flexibiliteit in belangrijke mate. Werkgever en werknemer zijn samen verantwoordelijk voor de werkgelegenheid in de onderneming en voor het kunnen inspelen op de wensen van de klant, maar ook voor de loopbaan en de ontwikkeling van de werknemer.”
De afgelopen jaren staat het instituut cao steeds ter discussie. De cao zou te veel regelen (te dik zijn) en te weinig flexibel zijn om op bedrijfsniveau goed te kunnen functioneren. Ook zouden werknemers zich niet kunnen vinden in de afspraken met de bonden. De inzet van werkgevers is nu een aanzet te geven tot een nieuwe structuur van de cao. Kenmerk van de nieuwe cao is dat op de basis teruggevallen kan worden als men op bedrijfsniveau niet tot andere afspraken kan komen.
Deze cao bestaat dan uit twee componenten. De eerste component is het gedeelte waarover op bedrijfsniveau geen afspraken kunnen worden gemaakt. Deze component bevat bepalingen die centraal worden overeengekomen en waar op bedrijfsniveau niet van mag worden afgeweken. De artikelen in dit gedeelte noemen de werkgevers standaardbepalingen. Voorbeelden van standaardbepalingen zijn: werkingssfeer, salarisverhoging en doorbetaling bij ziekte.
De tweede component bevat bepalingen waarvan mag worden afgeweken door afspraken op bedrijfsniveau dan wel op individueel niveau. Komen partijen er niet uit, of wil men niet afwijken, dan geldt de afspraak die in de cao als vangnetartikel is vastgelegd. De artikelen in dit deel noemen de werkgevers vangnetartikelen. Voorbeelden van vangnetartikelen zijn: reiskosten en verblijfkosten.
De onderhandelingen voor de nieuwe cao starten op dinsdag 21 januari.
Lees hier de voorstellenbrief van de FWT.
